Alopecia

De zogenaamde alopecia androgenetica (constitutionele haaruitval) is de meest meest voorkomende vorm van haaruitval. De term wordt ook gebruikt als een overkoepelende term voor verschillende Soorten haaruitval gebruikt met verschillende effecten en kenmerken. Vaak betekent deze permanente afname van de haargroei een enorme psychologische belasting voor de getroffenen. De effecten variëren van gedeeltelijk dunner worden van het haar tot volledige kaalheid. In zeldzame gevallen is er haarverlies in het gezicht en op het lichaam.

Algemene tekenen van alopecia

• Verhoogd optreden van broos haar
• Kale plekken op het hoofd
• Ernstig haarverlies
• Afvallende plukjes haar tijdens het wassen
• Verlies van plukjes haar in de ochtend

Evenzo kan een Verwisselen van de vinger- en teennagels een vroeg waarschuwingssignaal zijn. Een algemeen slechte conditie van de nagels, kleine groeven en smalle witte lijnen op de nagels wijzen soms ook op alopecia.

Tekenen van gevorderde alopecia

• Verschillende kale plekken op het hoofd
• Intensief dunner worden tot volledig haarverlies
• Haaruitval op andere delen van het lichaam, zoals armen, benen of wimpers
• Verlies van baardhaar en kale plekken in de baard

Naarmate de ziekte vordert, wordt zij dus heviger en verspreidt zich in sommige gevallen verder over het lichaam.

Soorten

Alopecia androgenetica (constitutionele haaruitval)

Het treft ongeveer 60 tot 80 procent van alle mannen en 20 tot 30 procent van alle vrouwen, waarbij aangeboren haarverlies bij het vrouwelijk geslacht in tegenstelling tot mannen ...vordert. Terwijl de symptomen bij mannen zich manifesteren in de vorm van krullend haarkale plekken of een kaal hoofd, dit komt tot uiting in de vorm van erfelijke ziekte hier weer door een verandering in haardichtheid.

Een door androgenen veroorzaakte afname van de groei, die door roken wordt versneld, is een natuurlijk proces van veroudering. Zoals vaak ten onrechte wordt aangenomen, berusten de oorzaken niet op een hormonale stoornis. De mannelijk geslachtshormoon dihydrotestosteron (DHT) speelt echter een aparte rol. Hieruit blijkt dat mensen met alopecia androgenetica een aanzienlijke overgevoeligheid vertonen voor het steroïdhormoon DHT.

De oorzaak hiervan ligt in de genen en is dus puur aanleg, hoewel het niet noodzakelijkerwijs wordt doorgegeven. Alopecia androgenetica bij mannen wordt niet geclassificeerd als een onderliggende ziekte, maar kan het zelfbeeld en het beeld van anderen beïnvloeden.

Medicinale vormen van therapie

Finasteride: dit geneesmiddel kan de progressie van androgenetische haaruitval bij de getroffen personen stoppen. Het medicijn zorgt ervoor dat door het in te nemen. minder dihydrotestosteron ontstaat. Het beïnvloedt dus de mannelijke hormoonhuishouding en vertraagt de toename van het proces.

MinoxidilMinoxidil werd, net als finasteride, oorspronkelijk ontwikkeld voor de behandeling van Behandeling van hypertensie op de markt gebracht. Bij de proefpersonen traden echter bijwerkingen op in de vorm van massale haargroei. Door de ontwikkeling van een tinctuur voor uitwendig gebruik kan deze variant nu ook worden behandeld.

Antiandrogenen: dit zijn stoffen die worden gebruikt om erfelijke ziekten bij vrouwen te behandelen. Zij bereiken een Remming van dihydrotestosteron in de cellen en stoppen het effect van het testosteron.

Alopecia areata (circulaire haaruitval)

Deze variant is een Systemische ziekte (auto-immuunziekte), waarbij het immuunsysteem van het lichaam het haar aanvalt. Alopecia areata treft zowel in de vorm van een ronde als pathologische uitval van haar op het hoofd of de benen. Kale plekken op de baard zijn ook niet ongewoon. Veel van de getroffenen melden de eerste tekenen al in de kindertijd of jongvolwassenheid.

Bij deze ziekte treedt ontsteking op bij de haarwortels, omdat de afweercellen zich plotseling tegen het lichaamseigen haar richten. Als gevolg daarvan groeien ze niet meer in normale mate en vallen ze. Vaak komt deze vorm voor in Associatie met andere auto-immuunziekten zoals witte stip ziekte of een schildklier aandoening.

Studies uit de VS hebben aangetoond dat vooral meisjes vatbaar zijn voor het ontwikkelen van alopecia areata. Vrouwen die een elektrische kam of een chemische haartang gebruiken, lopen ook risico Combinatie met abnormale haarfollikels een littekenvorming op de hoofdhuid krijgen. Het klinisch beeld is in sommige families meer uitgesproken, hetgeen wijst op een erfelijke predispositie. Vaak groeit het haar terug in een periode van zes tot twaalf maanden - een herhaling van de ziekte is echter niet uitgesloten.

Medicinale vormen van therapie

• Dithranol: Dithranol is vooral bekend om verlichting te bieden bij psoriasis. De stof irriteert de huid, wat op zijn beurt de haargroei zou bevorderen. Negatieve bijwerkingen kunnen optreden in de vorm van huidirritatie, roodheid of verkleuring van de huid.
• Glucocorticoïden (cortisone): Als de ziekte na een paar maanden niet vanzelf verbetert, kan het nodig zijn om een Behandeling met cortisone crèmes of oplossingen. Cortisone staat erom bekend ontstekingsreacties van het immuunsysteem te onderdrukken. Deze methode belooft echter geen verbetering bij alle patiënten en mag bovendien, vanwege de bijwerkingen, alleen worden toegepast bij ernstige haaruitval. Ondanks de ontstekingsremmende werking van cortisone kan het verlies na stopzetting terugkomen.
• Topische immunotherapie: In dit geval wordt de geneeskrachtige stof Difencyprone (difenylcyclopropenon, DCP) veroorzaakt opzettelijke allergische contact dermatitis. Terugkerende behandelingen worden gebruikt om in stand te houden, om afweercellen af te leiden van het aanvallen van de haarwortels. Nogmaals, er is een risico van herhaling. Ook bijwerkingen, zoals de vorming van eczeem, kunnen niet worden uitgesloten.
• PUVA: Door middel van PUVA wordt deze manifestatie behandeld door de toepassing van een fototoxische stof (psoralenen) wordt gebruikt om dit te bestrijden. Dit wordt gedaan in combinatie met bestraling van de kale plek met UV-A-licht. Psoralen wordt in de vorm van een crème aangebracht en wordt verondersteld de aanval van de immuuncellen op de haarwortels te stoppen. Mogelijke bijwerkingen zijn bijwerkingen van de huid als gevolg van de UV-A-straling.

Diffuse haaruitval (telogeen effluvium)

Er is sprake van diffuse haaruitval wanneer het haar op het hele hoofd gelijkmatig dunner wordt of uitvalt. Overwegend vrouwen lijden aan deze variant, omdat de aanleiding niet zelden ligt in Hormoonschommelingen is niet mogelijk. Het nemen van bepaalde medicijnen tegen verhoogde lipidengehalten in het bloed (lipidenverlagers) of ook middelen bij de behandeling van kanker (cytostatica) en middelen tegen hyperthyreoïdie (thyreostatica). begunstig het proces extra.
Na afloop van de therapie vermindert de uitval in de meeste gevallen vanzelf of wordt helemaal gestopt.

Een tekort aan voedingsstoffen kan ook de oorzaak zijn van diffuus haarverlies. Het tekort moet dan worden verholpen via de voeding of door bepaalde Aanvullende bereidingen worden geregeld. In het bijzonder acuut ijzertekort wordt vaak geassocieerd met deze diagnose. Hier moet het tekort worden aangevuld door middel van een evenwichtige voeding. Eetstoornissen, korte crashdiëten en chronische darmziekten verhogen eveneens het risico. Infectieuze huidziekten zoals huidschimmels, psoriasis of herpes zoster dragen soms bij tot een uitbraak.

Indien een bestraling wordt voorgeschreven in het kader van een ziekte van kanker en het hoofdgebied wordt blootgesteld aan het stralingsveld, bestaat ook hier het risico dat men lijdt aan toegenomen manifestatie om te lijden. Gewoonlijk regenereert het lichaam na enige tijd en blijft de haargroei doorgaan. Als de behandeling echter een hoge stralingsdosis omvat, kunnen de haarwortels soms blijvend beschadigd raken. Hetzelfde geldt voor chemotherapie die gebruikt wordt om kanker te behandelen. Het kan, maar hoeft niet noodzakelijk te leiden tot een diffuse haaruitval Kom. Bij chemotherapie bestaat echter het risico dat ook lichaamshaar, wenkbrauwen of wimpers worden aangetast en uitvallen. Als de therapie wordt stopgezet, wordt het verlies niet zelden hersteld.

Algemene vormen van therapie

De therapie wordt gewoonlijk aangepast aan de respectieve oorzaak. Met het optreden van diffuse haaruitval, veroorzaakt door het nemen van bepaalde medicijnen, kan al een Verandering van medicatie Zorg voor verlichting. Ziekten zoals bloedarmoede of dergelijke, die, bijvoorbeeld. IJzertekort en ook hiertoe bijdragen, te bestrijden met behulp van ijzerpreparaten. In het geval van een dieet-geïnduceerde vermindering van het haar op het hoofd moet onmiddellijk veranderde voeding en dienovereenkomstig aangepast.

Na een succesvolle behandeling met de beschreven vormen van therapie kunnen de symptomen nog twee tot drie maanden aanhouden. De reden hiervoor ligt in de zgn. Telogene fase waarbij een deel van het haar in een rust- of uitvalfase gaat en in die periode uitvalt.

Andere behandelingsalternatieven

Indien de beschreven benaderingen op lange termijn niet tot een zichtbare verbetering leiden, is er nog altijd de mogelijkheid van een Haartransplantatie. Een haartransplantatie voor mannen met ontbrekende haren bij de slapen en kaalheid achter op het hoofd is bijzonder effectief gebleken bij erfelijke aandoeningen. Dit alternatief is een permanente oplossing en wordt steeds populairder. Met deze techniek kunnen haarfollikels van een deel van het hoofd naar een kale plek worden getransplanteerd. De procedure maakt echter alleen de transplantatie mogelijk van één of twee haren per keer en is daarom zeer tijdrovend.

Een andere en vaak gebruikte methode bestaat in het Transplantatie van grotere huidgebieden. Er worden kleine stukjes weefsel weggenomen uit de delen van het hoofd die meer haar hebben en niet gevoelig zijn voor testosteron. Deze worden dan getransplanteerd op de kale plekken. De procedure is een plastische chirurgie en mag daarom alleen worden uitgevoerd door een ervaren dermatoloog. Anderzijds is haartransplantatie minder geschikt voor vrouwen met erfelijke haaruitval, omdat de symptomen zich meestal manifesteren in de vorm van toenemende uitdunning. Volledige kaalheid bij vrouwen komt dus overwegend niet voor. Bij circulair haarverlies is haartransplantatie ook niet geschikt, omdat het haar vaak na verloop van tijd vanzelf weer aangroeit. In dit geval spreekt de geneeskunde van spontane genezing.

Als een andere chirurgische procedure, de Het oprekken van de harige hoofdhuid geoefend over een groter gebied. Deze procedure is echter veel ingewikkelder en uitgebreider.

In geval van een tijdelijke volledige uitval, bijvoorbeeld door chemotherapie, nemen de getroffenen vaak hun toevlucht tot een Pruik terug. Deze dienen als een praktisch hulpmiddel, zodat er geen verdere behandeling nodig is. Pruiken moeten bij een pruikenmaker worden besteld voordat zij chemotherapie ondergaan, aangezien het tijd kost om ze te maken. Voor vrouwen worden de kosten van een pruik meestal gedekt door de ziektekostenverzekering.

FAQ - Vragen en antwoorden

Wanneer wordt over het algemeen naar alopecia verwezen?

Men spreekt van alopecia wanneer de haargroei stopt en het haar geleidelijk uitvalt of dunner wordt.

Wat zijn de tekenen van alopecia?

Er zijn veel tekenen dat alopecia optreedt. Dat varieert van permanent broos haar, kale plekken op het hoofd tot ernstig haarverlies.

Welke vormen van therapie zijn er?

Alopecia kan met verschillende medicijnen worden behandeld. De meest voorkomende geneesmiddelen zijn dithranol of cortisone crèmes of oplossingen. Afhankelijk van de bevindingen wordt ook een verandering van dieet aanbevolen.